Franchise markalarının tek bir işgücüne sahip, tek parça ticari varlıklar değil, kendi ekiplerini çalıştıran bağımsız işletme sahipleri ağları olduğunu hepimiz biliyoruz. Bununla birlikte sahiplerin kendi franchise derneklerini kurmasının da nadir olmadığını biliyoruz. Sendikalar gibi üyelerini temsil eden ve hem etki hem işlevsellik açısından farklılık gösteren bu oluşumlar bazen sağlamlığı, bazen de üretkenliği ile öne çıkarken herhangi bir insan grubunda geçerli olduğu gibi, işbirliğini etkileyen birçok sosyal dinamik bulunduğunu ve bunların her birinin büyüleyici olduğunu kabul ediyoruz.
İnsan Unsurlarına Odaklanan Ortaklıklar
Tüm çalışmalarını franchisingin insani unsurları üzerine yoğunlaştıran uzmanlar ilk olarak bireysel franchiseların zihniyetini ve franchise organizasyonlarının kültürlerini benimsiyor. En iyi tariflerin ya da en akıllı sistemlerin bile işletme içi korkuyu, zayıf iletişimi ya da güvensizliği telafi edemeyeceğini bilen bu franchise sahipleri, işbirliğine böylesi derinden bağlı bir sektörde rahatsız edici insan faktörlerinin dikkat edilmezse sağlam bir iş modelini sakatlayabileceğini biliyor. Tam tersi senaryoyu mümkün kılmak içinse devreye franchise dernekleri ve kurumsal ortakları doğrultusunda harika şeyler başarabilecek markaların girmesi gerekiyor.
Sorunun kültürün gelirden daha az somut ve ölçülebilir olmasından ileri geldiğini söyleyebiliriz. Franchise dünyasındaki birçok insan ve bu nedenle çoğu endüstri, markalarındaki sosyal dinamikleri düşünemeyecek kadar operasyonlara, pazarlamaya ve satışa odaklanmış durumda. İşler hızla ilerliyor, kararların verilmesi, yangınların söndürülmesi gerekiyor. Tüm bu yapılacaklar listesi içerisinde kültür akla genellikle sonradan geliyor ve bu durumda işletmeye dair sorunlar baş göstermeye başlıyor.
Dezavantajlara Yakından Bakış
Medya, bu iş düzenlemesinin doğası gereği çalkantılı olduğu izlenimini vererek franchise dernekleri ve franchise verenler arasındaki çatışmalar hakkında haber yapıyor olabilir, ancak hikayenin başka bir tarafı vardır: Birçok franchise kuruluşu, kurumsal ortaklarıyla iyi çalışır ve ancak dava dışı nedenlerle bir araya gelir. Örnek vermek gerekirse olumsuz görüş ve haberleri askıya alan bir açıklama da önemli bir isimden geliyor. The UPS Store Franchise Sahibi ve Ulusal TUPSSO Franchise Owners Association Genel Müdürü Tad Mollnhauer, “Kuruluşumuz dava için değil işbirliği için kuruldu” diyor ve ekliyor: “Başlangıçta, diğer işletme sahipleriyle bağlantı kurmak ve aynı işteki diğer kişilerle fikir paylaşmak için bir franchise sahibi olarak bu yolculuğa katıldım.”
Benzer bir düşünce Round Table Pizza Franchise Sahibi ve Round Table Owners Association (RTOA) Başkanı Jeff Acton tarafından da dile getiriliyor. Onlarca yıl önce yeni başlayan franchise verenin henüz tedarik sağlayamadığı, mal sahibi işbirliği için bir sistem kurma hedefiyle oluşturduğunu söylediği franchise konfederasyonunun, bugün hala fikirlerin paylaşılmasına ve karşılıklı destek sağlanmasına odaklanarak çalışmakta olduğunu hatırlatıyor.
Karşılıklı Misyon
Elbette, birçok franchise kuruluşu genellikle avukatların yardımıyla ve anlaşmazlıkların bir sonucu olarak ortaya çıkıyor ve hatta bazen bu hareketlerden bazıları sadece memnuniyetsiz franchise sahiplerinden oluşuyor. Meşru endişeleri ve tek bir sorunu ele almak için uzun vadeli işlevler üzerine planlanan kuruluşlar ise bu tabloda çoğunluğu oluşturmasıyla güven veriyor. Bu noktada franchise derneklerinin neden oluştuğuna bakılmaksızın, markayı desteklemek ve sağlıklı bir kültüre katkıda bulunmak için her iki tarafın da üzerine düşeni yapması gerekiyor.
